Szkoła Podstawowa w Mszczonowie

Jan Adam Maklakiewicz urodził się 24 listopada 1899 r. w Chojnacie. Był on trzecim spośród dwanaściorga dzieci Jana i Rozalii z Izbickich Maklakiewiczów. W 1905 r. Jan Maklakiewicz (ojciec) przeniósł się wraz z rodziną do Mszczonowa, gdzie w miejscowym kościele parafialnym objął posadę organisty (na której pozostał do końca życia). Prowadził tam również chór oraz dętą orkiestrę strażacką. Jan Adam grał na organach, skrzypcach, altówce, na fortepianie. Jako trzynastoletni chłopiec zaczął komponować. W grudniu 1918 r. na pierwszą pasterkę w wolnej Polsce napisał kolędę, którą wykonano w mszczonowskim kościele. Niebawem został światowej sławy kompozytorem i wybitnym pedagogiem.

Z początkiem roku szkolnego 1917/1918 Jan Maklakiewicz wstąpił do piątej klasy Gimnazjum Męskiego Wojciecha Górskiego w Warszawie, ale niedługo po tym został powołany do wojska. W roku szkolnym 1919/1920 rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie prowadzonej przez Warszawskie Towarzystwo Muzyczne. We wrześniu 1921 r. wstąpił do Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Warszawie i rozpoczął studia kompozytorskie w klasie Romana Statkowskiego. Jesienią 1926 wyjechał jako stypendysta do Paryża, gdzie studiował w Encole Normale do Musique u Paula Dukasa. Był on jednym z pierwszych polskich kompozytorów (w latach 1926- 1939), którzy kształcili się w Paryżu.

Jan Adam Maklakiewicz w roku szkolnym 1928/1929 został powołany na stanowisko profesora harmonii w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. W roku szkolnym 1932/1933 znalazł się w gronie pedagogów Konserwatorium. Następnie w latach 1949-1954 pracował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie na stanowisku profesora. Brał również udział w pracach Senatu uczelni. W latach 1950/1951 pełnił obowiązki tymczasowego dziekana Wydziału Kompozycji, Teorii i Dyrygentury.

Działalność pedagogiczną i kompozytorską Jana przerwała na początku 1954 roku choroba. Lekarze najpierw zdiagnozowali zapalenie woreczka żółciowego i przeprowadzili jego operację. Wtedy okazało się, że to był dur brzuszny i pacjenta przewieziono do szpitala zakaźnego. Zbyt późno rozpoczęto leczenie. 7 lutego 1954 roku, krótko przed północą, Jan Adam Maklakiewicz zmarł. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 11 lutego w kościele św. Krzyża w Warszawie. Kompozytor spoczął w Alei Zasłużonych na Powązkach obok swego nauczyciela Romana Statkowskiego. Pozostawił rozpoczętą operę osnutą wokół postaci Janosika pt. „Wiatr halny”. Uchwałą Rady Państwa z dnia 10 lutego 1954 r.  Jan Adam Maklakiewicz został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w dziedzinie twórczości muzycznej i zasługi w upowszechnianiu kultury.

W spuściźnie kompozytorskiej Jana Adama Maklakiewicza znajdują się tylko trzy utwory organowe: Preludium As-dur, Prelude op. 17 i Suitę kolędową. Stworzył wiele innych wspaniałych utworów, m.in. Concerto quasi una fantasia op. 23, Koncert na wiolonczelę i orkiestrę op. 24, I Koncert skrzypcowy, II Koncert skrzypcowy (Góralski), Koncert na fagot, utwory kameralne, symfonie (w tym II Symfonia Święty Boże op. 20), liczne poematy symfoniczne (np. Grunwald, Pieśń o chlebie powszednim), wariacje symfoniczne, uwerturę Praską, tańce, suity, potpourri, opery, balety, ilustracje muzyczne do sztuk teatralnych, muzykę filmową i inne.